Το blog μεταφέρθηκε στη διεύθυνση http://fridayafter.wordpress.com
Γιατί οι άνθρωποι έχουν τέτοιο πείσμα να γίνει τελικά « το δικό τους » ; Είτε έχουν δίκιο, είτε όχι, εμμένουν τόσο πιεστικά στην άποψή τους – χρησιμοποιώντας ακόμα και οικτρά επιχειρήματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας – προκειμένου να εφαρμοστεί η δική τους « λαμπρή » ιδέα!!!
Τι εγωισμός, Θεέ μου! Πόσο με θλίβει τέτοια συμπεριφορά! Όχι μόνο γιατί είμαι ο αποδέκτης της, αλλά κυρίως γιατί και μόνο υπάρχει στον κόσμο…
Σε μια αντίστοιχη περίπτωση τις προάλλες, οπού δέχτηκα την επιδεικτικά αδιάφορη, προσβλητική και αφ’ υψηλού συμπεριφορά μιας δικηγόρου ( ο ορισμός της “bitch” ! ), ένας σοφός άνθρωπος δίπλα μου, μού είπε: « Αυτή είναι ο κακός λύκος, εσύ είσαι το αρνί. Εφ’ όσον το επιλέγεις και θες να είσαι το αρνί, τότε πρέπει να παραδεχτείς και το νόμο της φύσης που λέει ότι ο λύκος τρώει το αρνί…».
Σοφή κουβέντα…
Και πιθανώς ο μόνος τρόπος να ανέχεται κανείς τις κακές και μικρόψυχες συμπεριφορές δίπλα του. Δεν είναι υποτίμηση των δυνάμεών σου ή αυτο-εξευτελισμός· αντίθετα, είναι η οριοθέτηση του εαυτού και των αξιών σου, που σε κάνει να νιώθεις καλά μ’ αυτό που είσαι και με τον τρόπο που επέλεξες να ζεις…
Σοφή κουβέντα.
Μυήθηκα στο Σαββόπουλο μέσω του Β., αλλά πρωταρχικά « έφτασα » στον Β. λόγω των στίχων του Σαββόπουλου…:
στάση 1η : « καλοκαίρι…με τη φέτα το καρπούζι στο ’να χέρι…λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι…την κοψιά μιας προτομής μες στο παρτέρι…καλοκαίρι…»
στάση 2η : «κι εσύ έστεκες στη μέση όλου του κόσμου κι ήσουν, φως μου, κατακκόκινη νιφάδα σε γιορτή…»
στάση 3η : «Σαββόραμα» ≡ πανηγύρι! Χορός, τραγούδι, χρώμα και μια ευφυής κοτσίδα να ενορχηστρώνει τη γιορτή!!!!
→ σταθμός : « Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό
κάτι πλούσιο και παράξενο, σαν τοπίο του βυθού
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ »
…τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον τού χρωστάω…
παρασκευή απόγευμα 